Kolejny blok konferencji poświęcony był przede wszystkim odpowiedzi Kościoła na problem wykorzystywania seksualnego małoletnich. Reakcję Kościoła z perspektywy niemieckiej przedstawił prof. Jörg M. FEGERT. Omówił zrozumienie problemu i reagowanie na przypadki molestowania seksualnego małoletnich w Kościele rzymskokatolickim na terenie Niemiec.
Przypomniał, że problem w sferze publicznej w Niemczech pojawił się po nagłośnieniu skandal związanego z molestowaniem seksualnym w jezuickiej szkole w Berlinie w 2010 r. Przedstawił szczegółową chronologię wydarzeń, która wyglądała następująco:
Styczeń 2010 r.: Canisius-Kolleg (szkoła jezuitów), list ojca Mertesa
22 lutego 2010 r.: przeprosiny biskupów na konferencji generalnej we Fryburgu
– Biskup Stephan Ackermann zostaje powołany na komisarza ds. nadużyć seksualnych
– powstanie katolickiego telefonu zaufania
31 sierpnia 2010 r.: biskupi dokonują zmian w „Wytycznych dotyczących postępowania w przypadkach nadużyć seksualnych”
20 września 2010 r.: na posiedzeniu plenarnym w Fuldzie arcybiskup Robert Zollitsch występuje z apelem „szeroko zakrojonego procesu refleksji”, adresowanym do biskupów, księży i osób świeckich
23 września 2010 r.: biskupi prezentują koncepcję walki z nadużyciami – w 27 diecezjach zostają otwarte biura prewencyjne
30 września 2010 r.: przedstawienie koncepcji odszkodowań przy Okrągłym Stole jako „finansowej rekompensaty za zadane cierpienia“
8 lipca 2011 r.: Konferencja Episkopatu rozpoczyna proces dialogu na poziomie federalnym
13 lipca 2011 r.: ogłoszenie dwóch projektów badawczych dotyczących reagowania na nadużycia seksualne
7 grudnia 2012 r.: prezentacja wyników projektu ekspertyz sądowych (Leygraf/Kröber/Pfäfflin)
31 grudnia 2012 r.: koniec działania telefonu zaufania
9 stycznia 2013 r.: koniec współpracy z kryminologiem, prof. Christianem Pfeifferem
28 sierpnia 2013 r.: po konsultacjach z radą doradczą złożoną z ekspertów, projekt badawczy zostaje publicznie ogłoszony po raz kolejny
24 marca 2014 r.: biskup Ackermann zapowiada nowy projekt badawczy zastępujący projekt prowadzony we współpracy z kryminologiem Pfeifferem
prof. dr Harald Dreßing (Przewodniczący), prof. dr Hans-Joachim Salize (Zentralinstitut für Seelische Gesundheit, Mannheim)
prof. dr Dieter Dölling, prof. dr Dieter Hermann (Kriminologische Institut der Universität Heidelberg)
prof. dr Andreas Kruse, prof. dr Eric Schmitt (Institut für Gerontologie der Universität Heidelberg)
prof. dr Britta Bannenberg (Lehrstuhl für Kriminologie der Universität Gießen)
Kwiecień 2014 r.: dr Janssen przestaje pełnić swój urząd w Konferencji Episkopatu Niemiec. Specjalne stanowisko do walki z nadużyciami seksualnymi zostaje zredukowane do połowy etatu i włączone do sekcji spraw rodzinnych.
Przedstawił następnie inicjatywę zwołania Okrągłego Stółu w latach 2010-2011. Związany on był z uświadomieniem sobie potrzebą stworzenia kompleksowego systemu wymagającego od pracowników służby zdrowia i oświaty odpowiednich kwalifikacji.
Omówił też spontaniczne reakcje w Kościele rzymskokatolickim w Niemczech, wśród których znalazły się „kontrataki”, zaprzeczenie i minimalizowanie zjawiska, próby usprawiedliwiania, szok i przerażenie, poczucie bezradności, przytłoczenie dyskusją publiczną, poczucie wstydu i winy.
Na tle środków podjętych przez Kościół rzymskokatolicki w skali powszechnej zanalizował działania podjęte w Niemczech, w tym m. in. wytyczne dotyczące postępowania w przypadkach nadużyć seksualnych opracowane przez Konferencję Episkopatu Niemiec, telefon zaufania, projekt badawczy. Przeprowadził również porównanie minimalnych standardów Okrągłego Stołu oraz wytycznych i planyów ramowych Konferencji Episkopatu Niemiec. Pokazał także środki prewencyjne w różnych warunkach podjęte przez kluby sportowe, Kościół protestancki i Kościół katolicki.
„Reakcja Kościoła jest dzisiaj przykładowa, modelowa” – mówił prof. Fegert. Przedstawił, w jaki sposób funkcjonuje i z kim współpracuje niemieckie Centrum Ochrony Dziecka.
Kolejny blok konferencji poświęcony był przede wszystkim odpowiedzi Kościoła na problem wykorzystywania seksualnego małoletnich. Reakcję Kościoła z perspektywy niemieckiej przedstawił prof. Jörg M. FEGERT. Omówił zrozumienie problemu i reagowanie na przypadki molestowania seksualnego małoletnich w Kościele rzymskokatolickim na terenie Niemiec.
Przypomniał, że problem w sferze publicznej w Niemczech pojawił się po nagłośnieniu skandal związananego z molestowaniem seksualnym w jezuickiej szkole w Berlinie w 2010 r. Przedstawił szczegółową chronologię wydarzeń, która wyglądała następująco:
Styczeń 2010 r.: Canisius-Kolleg (szkoła jezuitów), list ojca Mertesa
22 lutego 2010 r.: przeprosiny biskupów na konferencji generalnej we Fryburgu
– Biskup Stephan Ackermann zostaje powołany na komisarza ds. nadużyć seksualnych
– powstanie katolickiego telefonu zaufania
31 sierpnia 2010 r.: biskupi dokonują zmian w „Wytycznych dotyczących postępowania w przypadkach nadużyć seksualnych”
20 września 2010 r.: na posiedzeniu plenarnym w Fuldzie arcybiskup Robert Zollitsch występuje z apelem „szeroko zakrojonego procesu refleksji”, adresowanym do biskupów, księży i osób świeckich
23 września 2010 r.: biskupi prezentują koncepcję walki z nadużyciami – w 27 diecezjach zostają otwarte biura prewencyjne
30 września 2010 r.: przedstawienie koncepcji odszkodowań przy Okrągłym Stole jako „finansowej rekompensaty za zadane cierpienia“
8 lipca 2011 r.: Konferencja Episkopatu rozpoczyna proces dialogu na poziomie federalnym
13 lipca 2011 r.: ogłoszenie dwóch projektów badawczych dotyczących reagowania na nadużycia seksualne
7 grudnia 2012 r.: prezentacja wyników projektu ekspertyz sądowych (Leygraf/Kröber/Pfäfflin)
31 grudnia 2012 r.: koniec działania telefonu zaufania
9 stycznia 2013 r.: koniec współpracy z kryminologiem, prof. Christianem Pfeifferem
28 sierpnia 2013 r.: po konsultacjach z radą doradczą złożoną z ekspertów, projekt badawczy zostaje publicznie ogłoszony po raz kolejny
24 marca 2014 r.: biskup Ackermann zapowiada nowy projekt badawczy zastępujący projekt prowadzony we współpracy z kryminologiem Pfeifferem
prof. dr Harald Dreßing (Przewodniczący), prof. dr Hans-Joachim Salize (Zentralinstitut für Seelische Gesundheit, Mannheim)
prof. dr Dieter Dölling, prof. dr Dieter Hermann (Kriminologische Institut der Universität Heidelberg)
prof. dr Andreas Kruse, prof. dr Eric Schmitt (Institut für Gerontologie der Universität Heidelberg)
prof. dr Britta Bannenberg (Lehrstuhl für Kriminologie der Universität Gießen)
Kwiecień 2014 r.: dr Janssen przestaje pełnić swój urząd w Konferencji Episkopatu Niemiec. Specjalne stanowisko do walki z nadużyciami seksualnymi zostaje zredukowane do połowy etatu i włączone do sekcji spraw rodzinnych.
Przedstawił następnie inicjatywę zwołania Okrągłego Stółu w latach 2010-2011. Związany on był z uświadomieniem sobie potrzebą stworzenia kompleksowego systemu wymagającego od pracowników służby zdrowia i oświaty odpowiednich kwalifikacji.
Omówił też spontaniczne reakcje w Kościele rzymskokatolickim w Niemczech, wśród których znalazły się „kontrataki”, zaprzeczenie i minimalizowanie zjawiska, próby usprawiedliwiania, szok i przerażenie, poczucie bezradności, przytłoczenie dyskusją publiczną, poczucie wstydu i winy.
Na tle środków podjętych przez Kościół rzymskokatolicki w skali powszechnej zanalizował działania podjęte w Niemczech, w tym m. in. wytyczne dotyczące postępowania w przypadkach nadużyć seksualnych opracowane przez Konferencję Episkopatu Niemiec, telefon zaufania, projekt badawczy. Przeprowadził również porównanie minimalnych standardów Okrągłego Stołu oraz wytycznych i planyów ramowych Konferencji Episkopatu Niemiec. Pokazał także środki prewencyjne w różnych warunkach podjęte przez kluby sportowe, Kościół protestancki i Kościół katolicki.
„Reakcja Kościoła jest dzisiaj przykładowa, modelowa” – mówił prof. Fegert. Przedstawił, w jaki sposób funkcjonuje i z kim współpracuje niemieckie Centrum Ochrony Dziecka.