13-15 listopada 2024
My, uczestnicy Konferencji na temat Ochrony Małoletnich i Bezbronnych w Kościele Katolickim w Europie, która odbyła się w Rzymie w dniach 13-15 listopada 2024 r., łączymy się we wspólnym zobowiązaniu do zwiększenia ochrony i bezpieczeństwa wszystkich osób w naszych wspólnotach – zwłaszcza dzieci i dorosłych narażonych na zranienie. Uznając zróżnicowane konteksty kulturowe w całej Europie, podkreślamy znaczenie pielęgnowania wspólnego języka ochrony małoletnich i bezbronnych, który szanuje te różnice, oraz współpracy w celu wyeliminowania wielu form nadużyć poprzez nawrócenie instytucjonalne i wspólnotowe.
Główne zobowiązania:
- Promowanie inicjatyw ochrony małoletnich i bezbronnych
Zobowiązujemy się do promowania pracy na rzecz ochrony, podkreślając naszą gotowość i zaangażowanie w kontynuowanie wysiłków w zakresie zapobiegania, interwencji i szkoleń. Uznajemy siłę małych inicjatyw i spontanicznego tworzenia sieci kontaktów w celu wprowadzenia znaczących zmian.
- Bezpieczne środowisko i poparcie
Uznajemy, że nadużycia są powszechne w Kościele i społeczeństwie i zobowiązujemy się do popierania wszechstronnie bezpiecznego środowiska, w tym do zajmowania się nadużyciami online i problemami związanymi z Internetem.
- Zintegrowane uzdrawianie i wsparcie
Naszym zamiarem jest wspieranie zintegrowanego uzdrawiania ofiar i ocalonych, oraz ich rodzin, w tym pomoc w znalezieniu pojednania, wewnętrznego uzdrowienia i pokoju. Kościół oczyszczony przez pokutę i odnowiony w miłości, może zaoferować duchowe uzdrowienie, oferując współczucie i zrozumienie osobom skrzywdzonym.
- Współpraca i komunikacja
Będziemy wspierać usprawnienia w komunikacji i współpracy między wszystkimi zainteresowanymi stronami na szczeblu Stolicy Apostolskiej, krajowym, międzynarodowym i kontynentalnym. Obejmuje to promowanie lepszej komunikacji między dykasteriami i między różnymi krajami i kulturami oraz tworzenie przestrzeni do rozmów i nawrócenia.
- Dorośli podatni na zranienie
Rozszerzamy nasze wysiłki na rzecz ochrony, aby objąć dorosłych zagrożonych krzywdą, pogłębiając nasze zrozumienie nadużyć i podatności na zranienie. Obejmuje to promowanie kultury ochrony w ramach prawnych Kościoła i zapewnienie ochrony wszystkim członkom wspólnoty kościelnej.
- Stosowanie VELM i procedur kanonicznych
Oczekujemy, że Motu Proprio Vos Estis Lux Mundi (VELM) będzie rzeczywiście stosowane w celu zakończenia krycia sprawców, oraz że procedury kanoniczne zapewnią ofiarom/osobom ocalałym podmiotowość ich uczestnictwa w procesach kanonicznych.
- Komplementarność między odpowiedzią prawną i duszpasterską
Podkreślamy komplementarność między opieką duszpasterską a procesem zdawania sprawy z odpowiedzialności, zapewniając zarówno ofiarom/osobom ocalałym możliwość znalezienia uzdrowienia, jak i pełne przestrzeganie zasad sprawiedliwości dla wszystkich zainteresowanych. Ta równowaga opiera się na wiedzy fachowej i zaangażowaniu wszystkich organizacji i podmiotów zarówno w Kościele, jak i poza nim.
- Przejrzystość i rozliczalność
Opowiadamy się za przejrzystością i rozliczaniem w postępowaniach dyscyplinarnych. Obejmuje to rozwiązywanie trudności w interpretacji prawa kanonicznego i zapewnienie, że zostaną ustanowione niezależne komisje śledcze ds. eliminowania nadużyć w krajach całej Europy z jasnymi kryteriami. Zobowiązujemy się do wielkodusznego reagowania na ustalenia takich komisji.
- Wsparcie dla opiekunów
Uznając psychologiczny i duchowy wpływ na osoby opiekujące się ofiarami przemocy, podkreślamy znaczenie zapewnienia poradnictwa i wsparcia opiekunom na wszystkich szczeblach społeczeństwa i Kościoła, w tym naszemu personelowi ds. ochrony i przełożonym Kościoła.
- Zrównoważony rozwój i dzielenie się zasobami
Podkreślamy znaczenie zrównoważonego rozwoju lokalnych inicjatyw oraz znaczenie dzielenia się zasobami i doświadczeniami w całej Europie, po to aby być bardziej skutecznymi w naszych działaniach na rzecz ochrony.
- Nawiązywanie kontaktów i uczenie się jedni od drugich
Zobowiązujemy się do pracy w sieci w całej Europie, do uczenia się na wzajemnych doświadczeniach, do dzielenia się zasobami, aby być bardziej skutecznymi zarówno w społeczeństwie, jak i w Kościele. Uznając, że rana zadana jednemu członkowi jest raną zadaną całemu ciału kościelnemu, staramy się o powiększanie naszej wiedzy i rozumienia dobrych praktyk w zakresie ochrony wśród zranionych przestępstwem parafii i wspólnot zakonnych oraz dotkniętych nim rodzin.
Uznajemy potrzebę zajęcia się kwestią, że sprawcy w Kościele muszą nie tylko zostać poddani wymaganemu procesowi i być pociągnięci do odpowiedzialności za swoje czyny, ale także otrzymać wsparcie i nadzór, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo powrotu do przestępstwa
Podsumowując, wyrażamy naszą szczerą wdzięczność za wrażliwość, poświęcenie i profesjonalizm, z jakimi wszyscy uczestnicy angażują się w tę ważną pracę. Wspólnie dążymy do ochrony najbardziej bezbronnych i wspierania kultury troski w Kościele poprzez nawrócenie, oparte na prawdzie, sprawiedliwości, zadośćuczynieniu i wykluczeniu powrotu do przestępstwa oraz na reformie instytucjonalnej.
Z angielskiego przetłumaczyła S. Veronika Gaal